20110318 Wellington

Najspokojniejsza stolica, jaką odwiedziliśmy. Słońce (mieliśmy farta), lekki zefirek (jeszcze większy fart – w Wellington zwykle wieje tak, że urywa głowę), błękitny ocean i urocze domeczki na wzgórzach, kameralne kamienice w centrum no i słynne Wzgórze Victorii, z którego roztacza się cudowny widok na miasto. Wszędzie możesz dojść na piechotę. No i pełno tu sympatycznych kafejek z przepyszną kawą – palą i mielą ją na miejscu.

W stolicy Nowej Zelandii urzędowaliśmy u Oli, koleżanki Kuby z liceum, i jej męża, Jona. Bardzo dobrze nam się u nich mieszkało. Szczególnie doceniamy talent kulinarny Jona – długo będziemy pamiętać tortille oraz baraninę, które nam zaserwował. Pycha. Serdecznie dziękujemy za gościnę!

Wellington może poszczycić się fajnym muzeum – dowiesz się tam wszystkiego o Nowej Zelandii. Począwszy od prehistorii i tego jak powstały wyspy, poprzez geografię, przegląd fauny i flor, na kulturze maoryskiej skończywszy. A nawet możesz wejść do symulatora trzęsienia ziemi (stwierdzamy jednak, że nijak ma się do prawdziwych wstrząsów). Świetne miejsce, żeby spędzić dzień z dzieciakami. Ale i dorośli mogą się tam całkiem dobrze bawić. Mnóstwo tu interaktywnych, elektronicznych gadżetów. A wszystko to za darmo